Bekleyememek!

özdemir asaf bir kitabında diyor ki;  bekle dedi gitti ben beklemedim, o da gelmedi... ölüm gibi bir sey oldu ama kimse ölmedi...

  Bu tip beklemeler var hepimizin hayatında, zor beklemeler bunlar. Beklemediğimizi beklemeler! Beklemediğimizi zannederek beklemeler ya da. Beklenen her seferinde farklıda olsa hep sıkıcıdır beklemeler.
Bazen mutluluğu bekleriz öylece hiç birşey yapmadan, bazen birini bekleriz, bazen mektup, bazen otobüs ve biliriz ki geç kalır her beklediğimiz şey. Belki ben sana geç kalırım belkide sen bana. Ya istediğimiz zaman mutlu olamayız ya da olduğumuzda mutluluğa sahip çıkamayacak kadar yorgun oluruz.
 
  Bütün beklemeler sıkıcıdır evet. Sıkıcıdır çünkü öyle oturur bekleriz sadece.

BEKLEMEK

Gözler önünde işte
Gittikçe arınıyorum kendimden
Her giden güzelleşir
Gidiyorum güzelleşmek için
Unutulsun diye çirkinliklerim
Gelecek birisi güzeldir
Gelince güzel değil
Hele gelmişse çirkin
Yaşam, ölüm gelecek diye güzel
Ey güzeller güzeli beklediğim
Kaç saatim, kaç dakikam ya da saniyem
Artık ne gelmek ne de gitmek
Yaşamın en zor yanı beklemek
Hiçbirimiz beklemedik doğmayı,
Doğduğumuzdan beri beklediğimiz
ÖLMEK

                       AZİZ NESİN