Beş Paragraflık Hayat

Yalnızlıkla alıp vermediğimiz çok ya bizim
Hani lanet okuruz ya hep yalnızlığa.
Sevgilimiz yok ya bizim,
Her sessizlikte kendi elimizi tutuyoruz ya,
Kendimize sıkı sıkı sarılıyoruz ya!
Bu sefer öyle değil işte!


  Evet bu sefer öyle değil işte, benim için hiçte öyle olmadı zaten! Ben her arkamı dönüp baktığımda kocaman bir boşluk gördüm. Kimseye koşup sarılamadım, ağlayamadım omzunda kimsenin. Belkide kimseye ağlanılacak bir omuz olamadığım içindir. Belkide bambaşka birşeydir.

  Ben sizin sevildiğiniz kadar sevilmedim. Sevilmemek için çok da iyi nedenlerim vardı belki bilmiyorum. Neyse suçum, neyse hatam siz yaptırdınız bana.. Çünkü siz yetiştirdiniz beni. Beni ben yapan sizdiniz. Beni öfke içinde büyüten, olmamamı canı gönülden isteyen. Olduğumu gördüğünüzde olmamışım gibi davranan...

Sahibinden satılık bir çocuk gibi büyümek,
Bir ederin, bir pahan olduğunu bilmek,
Fiyat etiketi koparılmamış bir hayatı yaşamak,
Önce zor, sonrasında sıradan...