12 Temmuz 2013 Cuma
Kim bilir?
İnsanın neyi, kimin yaptığını bilmediği zaman "kim bilir" sorusunu dillendirmesi ne garip.. Bilmediğin bir şeyi kimin bildiğini bilmemek sorusu.!
Velhasıl Kelam
Selam yine ben ve tabiki yine siz. Yani kabuk tutan yaralarım. Kabuk tutana kadar ne çok kanadınız. Yaralarım, kabuklarım, kanıksamalarım hep anlayın istedim; ben biraz büyüdüm. Büyüdükçe sizler küçülürsünüz sandım. Yine sandığımla kaldım. İnsanın vücudunun aynı yerinde farklı yaralar çıkabiliyormuş anladım. Farklı acılarda, farklı büyüklüklerde aynı acıtmalarda! Halbuki ben saklamıştım sizleri kimse görmesin diye ama sanırım en çokta ben görmedim sizi sakladığım yerlerde. Görmedikçe geçtiniz sandım. Ben sandıkça siz daha da geçtiniz.
Selam yine ben! Ve yine siz geçti sandığım yaralarım. Kendi elimle sakladıklarım!
Velhasıl kelam hoşbuldum..
Selam yine ben! Ve yine siz geçti sandığım yaralarım. Kendi elimle sakladıklarım!
Velhasıl kelam hoşbuldum..
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Derdi kendi ile olana derviş, Sevdiği ile olana mecnun diyorlar. Derdi varoluşsal olana ne dendiğini bilmiyorlar. Anlıyorum ki derdi derin o...
-
Meseleler! Her daim çözüm bekleyen, nadiren çözülebilen, çoğunlukla can sıkan münakaşa topluluğu. Derler ki dert bir kişiliktir mes...
-
Yarın biter, bugün başlar! Her yarın, ertesi gün geldiğinde bugün olur. Bugünler yarın geldiğinde dün olur! Dün kurduğun hayal yarı...
-
Bazı cümleler var sadece dört kelimeden oluşup, dört sayfada anlatamayacağın kadar dolu.. "Sen sandığım şey belki benim yüreğimdi.&qu...